معماری روستای زیارت:

معماری روستای زیارت:

در قدیم برای ساختن هر ساختمانی اول دور تا دور بنا را یک پی در اندازه های 50 در 50 می کندند تا به خاک بکر دستیابند. در جاهایی که قرار بود ستون ها قرار بگیرند تا 1.20 متر چاهکی حفر می کردند و پس از این که تخته سنگ ها را قرار می دادند، آنها را باهم تراز یا هم سطح می کردند. تمام ستون های بکار رفته در ساختمان دارای کلاهک بودند. این ستون ها را سرپا می کردند و دوش کش (تیر چوبی) را روی آن قرار می دادند و بعد با اسکو (میخ دوسر) اجزا را به یکدیگر وصل و مستحکم می کردند. پس از این عمل، مرحله بعدی چوب ریزی و تخته ریزی و نال کوبی بود. سپس روی چوب ها را با گل می پوشاندند. ستون های طبقه فوقانی را نخست بصورت سر پا ثابت می کردند و بادبند ضربدری نیز مابین آنها قرار می دادند.

مابین ستون ها، ستون کمکی به فاصله 50 سانت جاگذاری می کردند و روی ستون را با شمیش (شاخه درخت شبیه میله گرد 18) در اصطلاح می بافتند. بعد برروی آن بار دیگر گل میریختند و پس از اتمام گل کاری نوبت به گچکاری می رسید. سقف چوب ریزی و تخته کوبی می شد و روی آن را گل می زدند. بام خانه ها از نوع خر پا چوبی بود و رویش را با سفال، حلب، چوب یا ایرانیت پوشش می دادند.

ستون های خانه را از چوب سرخدار و چوب سقف را معمولا از جنس نرات تهیه می کردند. غالبا آشپزخانه و سرویس بهداشتی را در قدیم داخل حیاط می ساختند. قرار گرفتن اجزای خانه از یک طرح ثابت بود به ترتیب: ایوان، سپس پذیرایی و اتاق خواب ها، البته اتاق خواب مهمان را کنار ایوان می ساختند.

زیر زمین نیز به عنوان کارگاه بافندگی کاربرد داشت. البته بعضی اوقات از زیر زمین به عنوان آشپزخانه استفاده می کردند. مناطق مهم روستای زیارت را طبق قیمت و ارزش زمین و امکانات منطقه ای عبارتند از: 1- بافت روستا و قسمتی از کفتر خوسه 2- منطقه میدان و سرخ چشمه 3- کفتر خوسه 4- جاده آبشار و گاو خوسه 5- دلوا و حاجیللم 6- جوزستان و نخود چشمه و ادیم 7- تپه و گرگولو 8- سرتخته 9- شهربت و تول بن

ماجرای رضا شاه و به آتش کشیده شدن روستای زیارت:

معروف است که هنگام حاکمیت رضا شاه پهلوی، به بهانه اینکه قصد داشتند مردم را شهرنشین کنند و آن ها را بترسانند روستای زیارت را آتش زدند. اهالی روستای زیارت را مجبور کردند که از روستا بروند. آنها را به جنوب گرگان انتقال دادند. پس از مدتی وبا و گرمای زیاد سبب تلف شدن تعداد زیادی از افراد زیارت شد. بعد از این واقعه قسمتی از اهالی روستای زیارت با وجود تمام محدودیت ها و موانع بار دیگر به زیارت برگشتند و یا به روستاهای نزدیک نقل مکان کردند. بدین ترتیب بار دیگر زیارت جانی دوباره یافت و پس از اصلاح اراضی در سال 42 به زمين های مردم زيارت سند تعلق گرفت.