افسانه های معروف درباره جشن سونگکران تایلند

افسانه سونگکران:

این جشن بزرگ و باشکوه در پس خود، داستان و افسانه ای جذاب دارد که دلایل پدید آمدن این جشن را در خود نهفته است، در این بخش این داستان زیبا را با هم مرور می کنیم:

 در سالیان بسیار دور، خدایی و الهه ای معروف به کابیلا پروم (Kabilla Phrom) در آسمان ها می زیست. او که الهه ی مهر و محبت بود، تنها یک رفتار ناپسند هم داشت و آن عادت زشت حسادت بود. او نسبت به هر چیزی که از خودش بهتر بود حسادت و رشک می ورزید. یک روز به گوش کابیلا می رسد که پسری روی زمین زندگی می کند که می تواند با پرنده ها ارتباط برقرار کند و با آن ها حرف بزند. این مسئله حسادت کابیلا را بر انگیخت و سبب شد که کابیلا به طرف زمین برود و آن پسر را با خود به آسمان ها ببرد؛ ولی صورت معصوم پسرک سبب به رحم آمدن کابیلا شد به همین علت، خداوند برای او سه معما طرح کرد که اگر پسرک می توانست جواب آن ها را بیابد پسرک از مرگ جان سالم به در می برد و کابیلا هم گردن خودش را می زند.

 پسرک چند روزی همه وقت خود را برای پیدا کردن جواب معماها صرف می کند ولی جوابی پیدا نمیکند. هنگامی که از ناامیدی به درخت نخلی تکیه زده بود و در افکار خود غرق بود ناگهان از بالای درخت صدای یک عقاب به گوشش رسید که به جوجه های خود می گفت:

نترسید، طولی نمی کشد که  این پسر احمق خیلی زود میمیرد و ما از جسد او تغذیه می کنیم. او خیلی خنگ است و نمی تواند این معماهای راحت را حل کند.

پس از گفتن این حرف ها، عقاب پاسخ هر سه سوال را برای بچه های خود توضیح می دهد و آن پسر هم که حرفهایش را می شنید، پاسخ سوالات را یافت.

 کابیلا خیلی به طرح معما و شرط بندی علاقمند بود و به قول خود نیز پایبند بود، هنگامی که جواب های پسرک را شنید، به قول خود عمل کرد و در آخر گردن خود را زد.

موجوداتی که درِ آسمان زندگی می کردند به محض فهمیدن خبر مرگ الهه کابیلا، به مشکلی بزرگ پی میبرند؛ این که چنانچه سر بسیار عظیم کابیلا برروی زمین بیفتد باعث آتش سوزی می شود و چنانچه داخل دریاها بیافتد آن ها را هم از بین می برد. پس قرار شد که آن سر بزرگ را در اتاقی در آسمان محافظت کنند. تایلندی ها ادعا می کنند که هنوز هم این سر در آسمان ها جای دارد.

ولی این داستان چه رابطه ای با جشن سونگکران دارد؟

 اهالی تایلند معتقدند که هر سال در هنگام برگزاری سونگکران، درِ اتاقی که سر کابیلا در آن است، گشوده شده و از یمن وجود او زمین بار دیگر زنده، سرسبز و خرم شده و فصل بهار از راه می رسد.