هر آنچه که باید درمورد بودای لشان چین بدانید:

پیشینه و قدمت بودا:

در حال حاضر منطقه کوهستان امی و نواحی اطراف آن برای بودائیان به لحاظ مذهبی از نواحی مهم و مورد احترام محسوب می شود. چون همانطور که از تاریخ چین پیداست خاندان سلسله تانگ این منطقه را بسیار مقدس و مورد احترام می دانستند و آنها بودند که پیکره بودا را در این منطقه بنا کرده اند و اعتقاد داشتند که کوه یک بودا است و بودا یک کوه.

طبق اسنادی که باستان شناسان بدست آورده اند، ساخت مجسمه بودای لشان از سال ۷۱۳ میلادی با سرپرستی راهبی به اسم تانگ شروع گردید. معماران این بودا عظیم الجثه اعتقاد داشتند که وجود بودا سبب می شود آب ها از خروش بیافتند. این عقیده از جایی نشات میگرفت که بر اثر طوفان های سهمگین کشتی های بسیار غرق می شدند و اهالی تصور می کردند این وقایع تلخ بخاطر وجود یک هیولای بزرگ است.

گروهی به رهبری تانگ کار ساخت مجسمه را آغاز کردند ولی در اوایل ساخت پیکره بودند که کار متوقف شد چون به شدت با کمبود بودجه مواجه بودند، تانگ با ایمانی قوی و تمام تلاشی که برای ادامه ی کار کرد ولی نبود امکانات و کمبود شدید بودجه مانع از ادامه ی کار شد. این راهبه به حدی به ادامه کار علاقمند بود که می گفت:

 تخم چششم را از من بگیرید ولی بودجه ی ساخت پیکره را از من دریغ نکنید.

در هرصورت پروژه ساخت بودا متوقف شد تا روزی که های تانگ درگذشت و مریدانش بعد از او در سال ۸۰۳ میلادی تصمیم می گیرند که کار تکمیل بودا را آغاز کنند و بالاخره مجسمه بودا پس از گذشت 90 سال متوالی ساخته شد.

باستان شناسان و تاریخدانان می گویند که کار حجاری مجسمه بودا سبب می شد که سنگ های جدا شده از کوه به درون رودخانه بیافتند و در نتیجه از طغیان و خروش رودخانه کاسته شود. پس از ساخت بودا و جای گرفتن  سنگ ها بر کف  رودخانه، آب ها آرامتر شدند و کمتر پیش می آمد که کشتی یا قایقی در آنجا دچار سانحه شوند.

هنگامی که شاگردان راهب کار نیمه کاره استادشان را شروع کردند بودجه کافی را داشتند پس تمام تلاششان را کردند که بودا را به  بهترین شکل ممکن بسازند. در این مجسمه بزرگ سیستم زهکشی بسیار عالی ساخته شده همه آب های حاصل از باران را به پایین می فرستد چون آنها از پیش اطلاع داشتند که بارش های ممکرر پیکره را دچار فرسایش و نابودی می کند. با وجود این امکانات دیگر آب باران به بودا آسیبی نمی رساند، هنوز هم این سیستم کارایی دارد و از بین نرفته. پس از ساخت بودا بر بالای آن چوب های تعبیه شده بود که بودا را از تغییرات آب و هوایی محافظت می کرد ولی اکنون وجود ندارند.

وقتی که سلسله ی یوآن با حمله مغول ها مواجه شد در طی این حملات پیکره بودا صدماتی دید و دچار تخریب در چند ناحیه شد و تدابیر محافظتی آن هم از بین رفت که این مسئله مجسمه را از پیش آسیب پذیرتر کرد.

یکی از نکات جالبی که باید درمورد بودا بدانید این است که ستایش پیکره های بودا و بویژه میتریا (پایه ی آموزه های آخر زمان در دین بودیسم) اغلب در طی قرون ۴ تا ۷ میلادی بود و پیروان دیدن بودا بر این باورند که پیکره ی بودای بزرگ بهترین  و نزدیک ترین پیکره موجود به میتریاست.