بررسی تاریخچه و تاثیرات اقتصادی آبشار دیتین و بن گیوک:

▪پیشینه:

در قدیم استان کائو بنگ یکی از چند نقطه ی مرزی در جنگ ویتنام محسوب می شد. در فوریه سال ۱۹۷۹ گروه های نظامی چینی تحت فرماندهی دنگ سیاوپینگ ( Deng Xiaoping ) به ویتنام وارد شدند. آن ها علت های بسیاری برای حمله داشتند که از بااهمیت ترین این دلایل می توان از تفکر کمونیسمی آن ها یاد کرد، ولی در پایان یک درگیری بزرگ میان چین و جماهیر شوروی صورت گرفت و هزاران نفر از اهالی کشور چین و ویتنام در جنگی که در این منطقه بوجود آمد جان خود را از دست دادند و به قتل رسیدند. چنانچه تصمیم و قصد بازدید از آبشار خواهران دوقلو را داشته باشید هنگام گذر از جاده مرزی مقبره ها و یادبود افرادی که در جنگ ۱۹۷۹ در این نقطه کشته شده اند را خواهید دید.

هنگامی که از جاده ی ضلع شمالی آبشار دیتین و بن گیوک عبور می کنید سنگ هایی را می بینید که به علامت هایی خاص سهم هر کشور را از آبشارها مشخص می کنند.

 در قرن ۱۹ میلادی بود که منازعات میان دو سرزمین چین و فرانسه آغاز گردید که در سال ۱۹۹۹ این درگیری ها با عهدی که میان سرزمین های چین و ویتنام امضا شد، ختم و رفع شد، هنگامی که این پیمان بسته می شد ویتنام جزو مستعمره های فرانسه محسوب می شد. این عهدنامه تا پایان سال ۲۰۰۹ پابرجا بود.

ولی هنوز هم بحث ها و درگیری هایی برای معین کردن مرز این منطقه بین دو کشور وجود دارد. مثلا یک جناح اعتقاد دارد که همه آبشار جزو سرزمین ویتنام می باشد. البته قابل به ذکر است که تاکنون در هیچ یک از سندهای موجود از قدیم که در چین وجود دارد تملک قطعی این آبشار معلوم نشده و کسی دقیقا نمیداند متعلق به کدام کشور است. از دیگر درگیری های میان این دو سرزمین درگیری و جدل مرزی بر سر دروازه ای به اسم کوان ( Nam Quan ) است، کشور چین این دروازه را بعد از جنگ بن گیوک به عنوان غنیمت جنگی برداشت به همین علت است که مردم ویتنام در این باره از چین درخواست پرداخت  خسارت دارند.

در ضمن نکته قابل ملاحظه درمورد این دروازه این است که قبلا و پپیش از جنگ این دروازه مرز دو آبشار را مشخص میکرد.

▪اثرات اقتصادی خواهران دو رگه:

به لحاظ جغرافیایی وجود آبشار، کیفیت و سطح زندگی را برای افرادی که در پیرامون آبشار سکونت دارند بالا می برد ولی در منطقه ای که این آبشار جای دارد همیشه جنگ و مخاصمه برقرار است. درگیری های قرن ۲۰ در منطقه آسیب های بسیاری را بوجود آورد که به این جنگ ها دامن می زد مثلا جابجا کردن علامت های مرزی و عوض کردن آن ها در نقاط غلط. همینطور فرصت استفاده ی گردشگری و رشد صنعت توریستی را برای هر دو سرزمین سخت و دشوار کرده بود، پس هر دو سرزمین به این نتیجه رسیدند که فقط با تعیین مرز درست می توانند آرامش و رشد را در منطقه برقرار کنند، چین و ویتنام از قرن بیستم سعی کردند درگیری ها را رها کنند و روی پیشرفت و جذب توریست منطقه تمرکز کنند، هم اکنون این دور آبشار زیبا تاثیر زیادی بر رشد اقتصاد ویتنام و چین دارند.