کارناوال برزیل

         کارناوال یا کارنوال، رژه همگانی در خیابان است که همراه با آن عنصرهایی از سیرک‌بازی و رقص‌های خیابانی آمیزه شده‌است. کارنوال بیشتر متعلق به فرهنگ رومی-کاتولیک است و کمتر عنصرهای پروتستانی را در خود دارد. با این وجود، این جشن در بیشتر جهان غرب جای محکم خود را پیدا کرده‌است. اوج جشن کارنوال در ۲ هفته قبل از زمان روزه مسیحیان است.

         جشن کارناوال برزیل یک جشن ملی برزیلی است که به مدت ۷ روز در شهرهای برزیل برگزار می‌شود و بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی در کشور برزیل بحساب می آید.
اصطلاح کارناوال اصطلاحی پرتغالی است و ریشه در فرهنگ عمیق پرتغالی ها در برزیل دارد.این جشن که از سال ۱۶۴۱ در این شهر مرسوم بوده برای خداحافظی با تمام بدهی‌ها و ناپاکی‌ها است. در این روزها گروه‌های مختلف که از پیش خود را برای برنامه جشن و به ویژه رقص معروف سامبا آماده کرده‌اند در دسته‌های مختلف در مرکز شهر و خیابان‌ها به راه می‌افتند و برنامه‌های نمایشی خود را انجام می‌دهند.

این جشن در شهرهای مهم برزیل مهم مانند ریودوژانیرو و سائوپائولو شکوه و جلوه دیگری دارد. در این شهرها گروه های مختلف که از پیش خود را برای برنامه جشن و به ویژه رقص معروف سامبا آماده کرده اند به هنرنمایی مشغول می شوند. این گروه ها در دسته های مختلف در مرکز شهر و خیابان ها به راه می افتند و برنامه های نمایشی خود را انجام می دهند.

مردم برزیل یک هفته تمام در تفریح و استراحت به سر می برند. جشن کارناوال از شهر به شهر دارای تفاوت هایی است. برای نمونه مردم ریودوژانیرو سبک خود را از کارناوال دارند. ریو از آنجایی که شهر مدرنی بوده و با مردمان متمدن بیشتر در تماس بوده نوع رقص در اصطلاح شیکتری دارند.

جیلبرتو جیل معتقد است: “جامعه برزیل، سامبا را بعنوان موسیقی ملی خود پذیرفته است. ریودژانیرو مرکز رقص سامبا هم برای ثروتمندان و هم برای فقیران است.”
کارناوال سامبا که همه ساله در شهری با مناظر خیره کننده و سواحل افسانه ای برگزار می شود، فقط چند روز به طول می انجامد، اما برای برگزاری آن دوازده ماه کار سخت در مدارس موسوم به “مدارس سامبا” صورت می گیرد.

در کارناوال برزیل مسئولین جوانانی از محلات فقیرنشین را گرد هم می آورند و آموزش می دهند ولی در نهایت نمایشی که ارائه می دهند یک نمایش حرفه ای است.

مردم برزیل معتقدند:  که ارابه های ما در اینجا همانند کودکان برای والدینشان هستند. آنها که بر روی این ارابه ها می رقصند با شور و شادی و شعفشان به آن زندگی می دهند. بنابراین بچه های ما احساس دوست داشته شدن می کنند. سپس بچه های ما تمام شب را آواز می خوانند و می رقصند، بچه های ما زنده می شوند.

اول تور