معرفی دسرهای معروف کشور مالزی قسمت دوم

پولوت پانگانگ:

پولوت پانگانگ هم همچون خیلی از کوئه های معروف مالایی از مواد اولیه ای همچون برنج چسبان و نارگیل بدست می آید، ولی حتما فرق هایی دارد که در اینجا از آن یاد می شود. پولوت پانگانگ را در هر منطقه به صورتی خاص تهیه و طبخ می کنند، این دسر هم ترکیبی از برنج چسبان با مواد متفاوت است که داخل برگ های موز پیچانده می شود. تا اینجا خیلی به برخی کوئه های دیگر دارد ولی فرق آن این است که باید روی زغال برود و کباب شود.

 بستگی دارد شما در کدام منطقه این کوئه را میل کنید. چون در هر منطقه آن را با موادی متفاوت پر می کنند ولی در هر نوع خود بسیار خوشمزه و لذیذ است. جالب است بدانید در این دسر مواد پروتئینی هم استفاده می شود. سس کاراملی نارگیل، پودر میگوی خشک شده و ترکیبی از گوشت گاو از جمله مواد این کوئه هستند.

پولوت تکان:

کوئه خوش آب و رنگی که هر بیننده ای را به هوس خوردن می اندازد. طاهر متفاوت این دسر انقدر جذاب است که شاید اصلابرای خوردن آن به مزه اش فکر نکنید. این دسر برنجی رنگی با رنگ های آبی و سفید خود برای هرکسی جالب خواهد بود البته طعم و مزه آن هم بسیار عالیست.

این کوئه را با نام کوئه پولوت تای تای هم معرفی می کنند، پولوت تای تای از برنج های چسبان فشرده و رنگ طبیعی گل های آبی گیاه لوبیا بدست می آید. در آخر، یک لایه قهوه ای رنگ و خوشمزه از کایا روی کوئه می کشند و سرو می کنند. کایا در حقیقت نوعی مربای ترکیبی است و از  تخم مرغ و نارگیل بدست می آید.

کوئه انگ کو

این کوئه و دسر خوشمزه را با نام «کیک لاک پشتی قرمز» هم می شناسند. رنگ اتشین ان بسیار جذاب و اشتهااور است. کیک های کوچک و قرمز رنگ که شبیه لاک پشت هستند و علت نام گذاری آن هم به همین علت است. این کوئه ها بیشتر از فرهنگ غذایی کشور چین نشات می گیرد. این دسر را با روش طبخ لاک پشت بدست می آورند؛ چینی ها بر این باورند که خوردن لاک پشت عمر را زیاد می کند  و بخت و اقبال ادم را به خوبی رقم می زند.

اما برای تهیه این دسر، برنج های چسبان را با خمیر ماش پر می کنند و بعد از شکل دادن، ان بصورت لاک پشت روی برگ های موز، بخار پز می کنند. 

وجیک:

ممکن است ظاهر و رنگ این دسر قهوه ای خوشایند نباشد. ولی کافیست کمی از آن امتحان کنید تا بفهمید طاهر آن هیچ شباهتی به مزه اش ندارد. برای تهیه کوئه وجیک برنج چسبان و فشرده با شکر پالم و شیر نارگیل استفاده می شود. بعد از آماده شدن ترکیب ان را روی برگ های موز می گذارند و سرو می کنند.

 وجیک تنها مختص مالزی و مردمان مالایی نیست و در اندونزی و برونئی هم بسیار طرفدار دارد و دسری چند فرهنگی محسوب می شود.