دسرهای معروف کشور مالزی قسمت اول

چندین کشور از جمله اندونزی، سنگاپور و برونئی هم دسرهای «کوئه» را در فرهنگ غذایی خود دارند. البته کوئه مالایی در سرزمین های دیگری همچون ویتنام، تایلند و میانمار هم تهیه می شود و تنها نام های متفاوتی دارند و فرقشان خیلی ناچیز است.

تهیه و سرو دسر کوئه مختص زمان خاصی نیست و هر زمان که احساس گرسنگی کنید می تواند خوراکی خوب و انرژی زایی باشد. بستگی دارد این دسر خوشمزه در کدام منطقه کشور مالزی آماده شود، بر ای اساس در شیرینی، نمکی و ادویه دار بودن تفاوت دارند. بیشتر مواقع کوئه ها را به روش بخارپز تهیه می کنند و در آماده کردن این دسر از موادی همچون نارگیل، شیره نارگیل، گولا ملاکا (شکر پالم) و برگ های نوعی کاج به اسم پاندان استفاده می شود. بافت و خمیر کوئه ها از آرد برنج، آرد برنج چسبان، نشاسته گیاه مانیوک (تاپیوکا) و برنج چسبان بدست می آید. البته آرد ماش و آرد مانیوک هم در این دسر استفاده های خود را دارند. 

مالزی انقدر تنوع کوئه دارد که وقت نمی کنید تمامشان را امتحان کنید ولی در این بخش ما تنها برخی از آن ها که محبوبیت بیشتری دارند را معرفی خواهیم کرد.

اونده اونده:

 از دسرهای بسیار پرطرفدار و محبوب مالایی که معمولا به عنوان عصرانه سرو می شود و همراه چایی بسیار لذت بخش تر خواهد بود، کوئه های اونده اونده به صورت توپک های سبز رنگ تهیه می شوند. کافیست یکبار از این خوراکی خوشمزه بخورید تا  بفهمید چقدر طعم و مزه آن با سایر دسرها متفاوت است.

 اونده اونده از عصاره برگ های پاندان  و برنج چسبان تهیه می شود. این دسر را در هنگام قلقلی کردن داخل پودر نارگیل می غلطانند. چیزی که خوردن اونده اونده را هیجات انگیز می کند مغز این دسر است. داخل اونده اوتده را با شکر قهوه ای پالم پر می کنند.

 اگر دوست دارید اونده اونده با کیفیت و اصیل بخورید، باید به رستوران نیونا کالرز (Nyonya Colors) در طبقه همکف مرکز خرید مید ولی (Mid Valley Megamall) کوالالامپور بروید. 

ناگاساری:

تا بحال دسر در داخل برگ خورده اید؟این تجربه در مالزی در انتظارتان است. بسته ای از برگ های موز که با باز کردنش دسری خوشمزه در برابرتان خواهد بود. برگ های موز را که باز کنید، به بخش سفید و لذیذ ناگاساری می رسید ترکیبی از برنج، آرد ذرت، شیر نارگیل و البته تکه هایی از موز. 

 برای طبخ این دسر برنج، آرد ذرت و شیر را با هم مخلوط می کنند و روی گاز می پزند. ترکیب به دست آمده را با تکه های نازک موز می پوشانند، بعد داخل برگ های موز می پیچند و بخار پز می کنند. 

پوتو پیرینگ:

پوتو پیرینگ کوئه ای که با نام های متفاوتی در مالزی معرفی می شود. نام های دیگر این دسر پوتو منگکوک، کوئه توتو، کوئه آیو و ... می باشد. پوتو پیرینگ خیلی در مواد با سایر کوئه ها فرق ندارد. آرد برنج و آرد برنج چسبان مواد اصلی طبخ این دسر هستند. بادام زمینی، پودر نارگیل و شکر پالم از جمله موادی هستند که بسته به سلیقه در این دسر استفاده می شوند.

این دسر را به صورت دیسک های ضخیم اماده می کنند و در آخر برای سرو، روی برگ های موز یا بامبو می گذارند.