تاریخچه دخمه مردگان پاریس:

اگر قصد دارید در یک تور ارزان و بخصوص تور خارجی حضور داشته باشید، ما در اول تور پیشنهادهای خوبی برای گردشگری شما داریم. یکی از جاذبه هایی که می توانید در تور فرانسه و سفر به شهر پاریس از آن دیدن کنید دخمه مردگان خواهد بود. قرار است بیشتر درباره آن صحبت کنیم و اطلاعات خوبی بدست آوریم:

قدمت شهر عشاق:

 دخمه مردگان قدمتی دو قرنی دارد و داستان های زیادی درمورد آن نقل شده. بنابراین نگاهی به تاریخچه این دخمه خواهیم داشت و بیشتر آن را می شناسیم. چون پاریس همواره برای دفن اجساد با مشکلات زیادی مواجه بوده ابتدا به تاریخچه گورستان های پاریس نگاهی می اندازیم.

گورستان های پاریس:

 در قرن پنجم میلادی بیشتر گورستان های پاریس اطراف کلیسای نوتر-دام-ده-بوآ جای داشتند. در قرن نهم نرمن ها و انگلیسی ها با هم دچار کشمکشی شدند و در جریان این درگیری بخش های قابل توجهی از کلیسای نوتر-دام-ده-بوآ نابود شد. بعد از این خصومت ها اهالی بومی گورستان های این منطقه را از نو ساختند و در سال 1130 یک قبرستان یکپارچه به اسم هولی اینسنت پدید آمد به معنای گورستان مقدس بی گناهان. قبرستانی که از قرون وسطا تا قرن هجده میلادی مورد استفاده قرار می گرفت و بزرگترین قبرستان پاریس محسوب می شد. 

 از زمان فرمانروایی روم در فرانسه، مردم پاریس اجسادشان را اطراف پاریس دفن می کردند؛ بعدها قبرستان ها نزدیک شهر و محل زندگی ایجاد شدند. بعضی از مردم اجسادشان را در محوطه کلیساها دفن می کردند البته اگر توانایی پرداخت هزینه را داشتند.

با پر شدن قبرستان یکی از راه حل ها ایجاد یک گالری از استخوان مردگان بود. سقف ها و دیوارهای این گالری داخل قبرستان قرار داشت، و با استخوان بود؛ ولی مشکل رفع نشد.

 کم کم اهالی اجساد را در پارک ها و حیاط خانه های خود دفن می کردند. راه حل ها همه موقتی بودند و با گذر زمان، شرایط بدتر می شد.

کم کم ارتفاع گورستان به دو متر رسید و آلودگی ناشی از دفن اجساد محیط را فرا گرفت و اهالی دچار بیماری های متفاوت می شدند. در ضمن بوی منتشر شده از قبرستان بسیار زننده بود حتا عطرفروشی نزدیک قبرستان هم بر این بوی بد تاثیری نداشت.

لویی پانزدهم تلاش بسیاری کرد تا فرمان انتقال گورستان ها به خارج از شهر را صادر کند؛ ولی کلیسا با این موضوع مخالفت می کرد. بنابراین تلاش های لویی شانزدهم در این رابطه با شکست مواجه شد؛ تا اینکه در سال 1780، باران بهاری کلیسا را متقاعد کرد.

 در بهار سال 1780 میلادی یکی از دیوارهای گورستان مرکزی ریخت و تمام اجساد مردگان در محوطه پراکنده شدند؛ و ترس ساکنان پاریس را درپی داشت. بنابراین، از آن پس دفن مردگان در گورستان ممنوع شد.

البته قبرستان های دیگر هم همین مشکل عدم گنجایش را داشتند. حالا دیگر کلیسا نمی توانست بر عقاید خود تاکید کند و مجبور بود به دنبال راه چاره ای برای حل معضل دفن مردگان باشد که در نهایت ایده دفن مردگان در دخمه مطرح شد...