گونه های نادر باغ پرندگان جورونگ:

(قسمت 1)

پنگوئن پادشاه:

پنگوئن پادشاه از بزرگترین گونه های پنگوئن هاست و در نیمکره جنوبی زندگی می کنند. فانوس ماهی غذای اصلی این پرنده است. این گونه روزها را در اعماق اقیانوس و شب ها را در سطح آب می گذراند. این جانور شب ها نیز به شکار غذا و صید فانوس ماهی مشغول می شود. پنگوئن هها قدرت بینایی بالایی دارند و می توانند تا عمق 240 متری اقیانوس هم پیشروی کنند.

میدانیم که محیط و فضای باغ جورونگ با زیستگاه واقعی پنگوئن های پادشاه کاملا فرق دارد بنابراین تغذیه شان نیز متفاوت خواهد بود نمی تواند املاح مورد نیاز بدنشان را بصورت طبیعی بدست آورند. مسوولان این بخش این نیازها را در قالب قرص در پنگوئن های پادشاه برطرف می کنند. هر پنگوئن بالغ، 3 قرص ویتامینه و هر بچه پنگوئن هم 2 قرص در روز دریافت می کند. قرص ها را داخل ماهی ها جاساز می کنند و پنگوئن ها براحتی آن ها را می خورند. البته کارمندان این باغ برای حفظ سلامتی فیزیکی پنگوئن های پادشاه کارهای دیگری نیز انجام می دهند. توپ بازی و فعالیت های متفاوت دیگر که باعث تحرک پنگوئن های پادشاه می شود و سلامت ذهنی و بدنی آن ها را تضمین می کند.

پنگوئن های پادشاه برای ارتباط با هم صداهایی بلند ایجاد می کنند، البته بیشتر برای پیدا کردن جفتشان. صدای پنگوئن پادشاه را می توان از فاصله 1 کیلومتری نیز شنید.

متاسفانه تعداد این گونه جانوری در طبیعت نسبت به قبل کمتر شده ولی طبق طبقه بندی اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، این گونه در دسته کمترین نگرانی جای می گیرد. یکی از دستاوردهای باغ جورونگ این بود که موفق شد در سال 2008 برای نخستین بار در جنوب شرقی آسیا، جوجه های پنگوئن پادشاه را در مرکز پرورش و تکثیر خود تکثیر کند.

محل نگهداری: برای دیدنش به ساحل پنگوئن مراجعه کنید.

طول عمر: 13 تا 15 سال

رژیم غذایی: معمولا از ماهی های مرکب و بیشتر فانوس ماهی ها تغذیه می کند.

زیستگاه: جزایر جنوبی اقیانوس اطلس و جنوب اقیانوس هند

نوک‌شاخ ابلق خاوری:

همانطور که از نام نوک شاخ ابلق خاوری پیداست یکی از گونه های خانواده نوک شاخ ها بشمار می رود. این پرنده بدنی با پرهای مشکی رنگ و نوکی سفید دارد و در طبیعت نیز به راحتی قابل رویت است. البته لازم است یاد آوری کنیم که این گونه جانوری یک بار در سال 1855 در معرض خطر انقراض قرار گرفت و وضعیت بحرانی را پشت سر گذاشته؛ ولی خوشبختانه بعد از حدود 140 سال و در اواخر قرن بیستم، این پرنده توسط حامیان محیط زیست و حیات وحش، از این خطر انقراض رهایی یافت و دوباره شمار آن زیاد شد. بنابر طبقه بندی های اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، نوک شاخ ابلق خاوری در گروه کمترین نگرانی از انقراض جای گرفته اند و شرایط مطلوبی دارند. اگر دوست دارید که این پرنده کمیاب را از نزدیک ببینید باید به بخش نوک شاخ ها مراجعه کنید و زندگی جالب توجه این پرنده را از نزدیک در باغ جورونگ مشاهده کنید.

رژیم غذایی: غالبا تغذیه این پرنده را میوه ها و دانه ها شکل می دهند.

زیستگاه: محل زندگی این پرنده از جنگل های هیمالیا تا بالی می باشد.