گونه های باغ پرندگان جورونگ:

(قسمت 2)

لوری ها و لوریکیت ها:

لوری ها و لوریکیت ها گونه ای از خانواده طوی هاست. این پرنده جثه ای متوسط دارد و غالبا با پرهای رنگین و چشمنوازش نظرها را به خود جلب می کند. لوری برخلاف سایر گونه های طوطی ها غالبا از گرده گل ها و عسل غذای خود را تامین می کند. لوریکیت ها معمولا در قالب گروه های بسیار بزرگ در جستجوی غذا هستند. بسیار پر تحرک و پر سر و صدا هستند و اطراف محیط زندگیشان را بسیار شلوغ می کنند. از خصوصیات جالب لوری ها این است که روی شاخه ها برای بازیگوشی و پیدا کردن غذا حرکات آکروبایتک جالبی اجرا می کنند. لوری ها هم همچون سایر گونه های طوطی، فقط یک بار جفت گیری می کنند و فصل خاصی برای تخم گذاری ندارند.

اگر قصد دارید لوری ها را از لوریکیت ها تشخیص بدهید لازم است که به دُم آن ها دقت کنید. دم لوری ها کوتا، گرد و یا مربعی است ولی دم لوریکیت ها بلند و مخروطی است. لوری ها جثه بزرگ تری، به رنگ قرمز دارند با سایه هایی از پرهای سبز، بنفش و زرد؛ ولی غالبا لوریکیت ها سبز رنگ هستند و بر روی بدنشان رگه ای از پرهای قرمز و زرد وجود دارد.

محل نگهداری: این گونه را در اتاق طوطی ها می توانید ببینید.

متوسط عمر: 10 تا 15 سال

رژیم غذایی: معمولا از گرده و شهدگل، میوه ها، شکوفه ها و جوانه ها تغذیه می کند.

زیستگاه: این گونه جانوری را می توان در حرا و دشت های اکالیپتوس استرالیا و جزایر جنوب غربی اقیانوس آرام دید.

مرغ بهشت:

این پرنده زیبا از گونه های بومی گینه نو، اندونزی و شمال شرقی استرالیا بشمار می رود و پرهای بسیار رنگین و زیبا دارد. در مجموع 42 گونه لز مرغ بهشت در دنیا زندگی می کنند و جالب است بدانید هر یک زیبایی منحصربفرد خود را دارند. نوع نر این پرنده به خانواده خود بسیار علاقه نشان می دهد و در فصل جفت گیری فقط با یک ماده ارتباط دارد، زمان تخم گذاری و نگهداری از تخم ها هم بسیار مسئولیت پذیر است. هنگام جفت گیری جنس نر این پرندگان با یکدیگر در رقصی جالب رقابت می کنند تا نظر ماده را جلب کنند.

این پرنده بیشتر بخاطر داشتن پرهای خاص و زیبایش شهرت دارد و متاسفانه همین امر سبب می شود شکارچیان در کمین آن باشند. شکارچی ها پرهای این پرنده را جدا و برای دوخت لباس های سلطنتی فرمانروایان استفاده می کردند.

باغ پرندگان جورونگ توانسته سه گونه از مرغ های بهشت را با در مرکز پرورش خودش نگهداری و تکثیر کند. طبقه دسته بندی های اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، جمعیت مرغ های بهشت در گروه کم ترین نگرانی از انقراض جای دارند.

محل نگهداری: مرغ بهشت را می توانید در بخش آبشار ببینید.

اگر مراقبت خوبی از آن صورت گیرد می تواند 30 سال زندگی کند.

رژیم غذایی: میوه ها و دانه ها عمده تغذیه این پرنده هستند.

زیستگاه: جنگل های بارانی گینه نو، اندونزی و شمال شرقی استرالیا زیستگاه اصلی این گونه هستند.