شرح تاثیر نمادگرایی در ساخت پناهگاه حقیقت تایلند

☆چهار حقیقت: در دین بودا چند حقیقت و یا عنصر اصلی و اساسی پابرجا هستند. دین بودا و پیروان آن اعتقاد دارند که تمامی آدم ها از ناراحتی و عارضه ای در رنج و عذاب هستند و برای بهبود و درمان به حقیقت هایی احتیاج مبرم دارند و تا هنگامی که نتوانند این چهار حقیقت را متوجه شوند از بیماری رنج می برند. این چهار حقیقت برای شما توضیح داده می شود:

▪نخست باور رنج و دشواری: عذاب واقعی انکار نشدنی است و  هیچ یک از موجودات جهان هستی راه گریزی از آن ندارند.

▪وابستگی ها و دلبستگی ها: وابستگی های زندگی دنیوی مسبب اصلی بوجود آمدن عذاب و  ناراحتی هستند و باید تا حد ممکن از این وابستگی ها رها شد.

▪تجویز دارو: برای اینکه هر بیماری درمان شود به مراقبت و مصرف دارو دارد. داروهای رهایی از رنج و سختی دنیوی همان فهمیدن حقیقت و ماهیت وجودی انسان است که باعث می شود میان مردم محبت و یکدلی بوجود آید.

▪واقعیت چهارم از چهار قسمت بوجود می آید: رنج،  منشا سختی، متوقف شدن سختی و روشی برای متوقف کردن رنج. هر کدام از این مراحل خصوصیات ویژه ای دارند.

در معبد حقیقت شما پیکره های چوبی زیادی را درمورد این چهار حقیقت مشاهده می کنید.

☆بودا: در دین و راه بودائیسم منظور از بودا یه فرد مشخص نیست، درست است که این دین و آیین را شخصی به اسم بودا بنیان نهاد ولی بعد از بودا هم افراد بسیار بودند که به سبب خصوصیات فوق العاده ای داشتند لقب بودا را به خود اختصاص دادند. از جنله مجسمه های چوبی که در معبد حقیقت می بینید، پیکره هایی است که برای یادبود این افراد ساخته شده اند.

اگر قرار باشد درباره چگونه ساختن این معبد و معماری استادانه آن صحبت کنیم باید بگوییم که این معبد کاملا برگرفته و در آمیخته با اصول و عقاید هندوها و پیروان بودا است و هیچوقت نمی توان آنها را از هم تفکیک کرد.

از حقیقت ساختمان و جزئیات کار شده در آن تفکران و عقاید معماران متعدد آن را به مردم و گردشگران القا می کند و آن ها را وادار می کند که درمورد عقاید معماران تفکر و تامل بیشتری داشته باشند. فهمیدن منظور و معنای این پیکره ها و مجسمه ها برای پیروان بودا جالب است اما پیروان دیگر ادیان باید برای فهمیدنشان اطلاعات زیادی را جمع آوری کنند.

از ویژگی های خاص معبد حقیقت این است که با اینکه معبد در منطقه ای با آب و هوای ورم و مرطوب جای دارد ولی خراب نمی شود. علت این سلامت ساختمانی به علت ماده چسبنده ای است که معماران هنگام ساخت از آن استفاده می کنند، این ماده تقریبا شبیه به عسل است.

شیوه و ایده ساخت این بنای باشکوه به سلسله های خمر و پادشاهی آیوتایا بر می گردد. این امپراتوران در میانه های سده های 9 تا 12 میلادی در آسیای جنوب شرقی فروانروانی می کردند و شهر آنگکور (در کامبوج) هم مرکز حکمفرمانیشان بوده.