تاریخچه باکو پایتخت آذربایجان:

تاریخچه باکو:

پایتخت آذربایجان باکوست، باکو بزرگترین شهر آذربایجان نیز بشمار می رود. از جمله ویژگی های این شهر رویدادهای تاریخی و میراث عظیمی است دارد که این خصوصیات را می توان به روشنی در فرهنگ و سبک زندگی مردم و آثار تاریخی اش مشاهده کرد. مردم آذربایجان به لحاظ فرهنگی، شباهت های زیادی با مردم ایران دارند و به همین علت نسبت به توریست های ایرانی محبت و صمیمیت بیشتری نشان می دهند. جالب است بدانید که این شهر خواهر خوانده ی تبریز محسوب می شود و آب و هوایش به شهرهای شمال غربی ایران نزدیک است. تابستان هایش شرجی و گرم و زمستان هایش پربارش. بهترین فصل سفر به این شهر بهار خواهد بود، چرا که در این فصل سرسبزی بیشتری دارد و هوا نیز بسیار دلپذیر و خنک است.

تاریخچه:

خوب است بدانید که نام باکو از لغت فارسی بادکوبه گرفته شده. بادکوبه یعنی شهر بادها. دلیل این نامگذاری وزش شدید بادهایی است که از سمت کاسپین وزیدن می گیرد. برخی هم اعتقاد دارند که باکو از کلمه قفقاز یالاصلِ بَک نشات گرفته شده است. بک به معنای خورشید و معنیِ دیگرش هم طلاست. عده ای معتقدند چون در قدیم این منطقه مرکز آتش پرستی بوده، بک نام گرفته و با گذشت سالیان نامش به باکو تغییر یافته است.

ولی هر منطقه ای از تاریخی مورد توجه اقوام و گروه های سیاسی قرار گرفته که این مهم در مورد باکو به سال ١١٩١ میلادی برمیگردد. در این سال با وقوع زلزله شماخی، پایتخت شروانشاهان از بین رفت و با کو برای پایتخت بودن برگزیده شد. سلسله شروانشاهان در ناحیه ی قفقاز سلطنت می کردند. هنگامی که ترک های سلجوقی بر ایران و بعد شمال ایران تسلط یافتند. به تدریج زبان رسمی مردم منطقه به ترکی تغییر یافت. محققان و تاریخدانان معتقدند که پیش از ورود سلجوقیان به این منطقه مردم به زبان آسیانی صحبت می کردند.

سال ها بعد و با روی کار آمدن صفویان، باکو وارد قلمرو ایرانِ صفوی شد و تحت سلطه این سلسله درآمد. جالب است بداندی که در این زمان به این نواحی آذربایجان گفته نمی شد و آذربایجان تنها به پایین رود ارس اطلاق می شد. محلی که هنوز به عنوان آذربایجان شناخته می شود و بخشی از خاک کشورمان بشمار می رود.

قرن شانزدهم میلادی:

در این برهه از تاریخ عثمانی ها اغلب بخش های قفقاز و آران را نیز که باکو هم بخشی از آن به شمار می رفت و گرجستان و ارمنستان کنونی را به چنگ آوردند، ولی این بخش بعدها بدست نادرشاه افشار پس گرفته شدند و بار دیگر به خاک ایران بازگشتند.

البته این جریان خیلی دوام نیاورد چراکه فتحعلی شاه قاجار برای روس ها سنگ تمام گذاشت و در طی عهدنامه های گلستان و ترکمنچای این بخش ها را به روس ها تقدیم کرد. در سال ١٩٩١ باکو برای نخستین بار شهردار مستقل انتخاب کرد چراکه دیگر، اتحاد جماهیر شوروی وجود نداشت. این شهر در دسامبر ٢٠٠٠ با داشتن آثاری همچون کاخ شیروانشاهان و برج دختر به عنوان نخستین شهر آذربایجان در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.