فرهنگ و آداب و رسوم چین

سنت ها و فرهنگ مردم چین همواره برای بسیاری از مردم جهان بسیار جالب توجه بوده و موضوع بسیاری از تحقیق ها و پژوهش های علاقه مندان است. البته بیشترین دلیل این امر این است که این مردم در هر کجای دنیا که زندگی کنند، هم چنان زندگی شان با فرهنگ کهن کشورشان آمیخته است و این دلیل جذابیت آن برای سایر مردم در سراسر دنیاست. با نگاهی به فیلم های چینی یا سرزدن به یک رستوران چینی یا گشت و گذاری در یک محله چینی با فستیوالی از رنگ ها روبرو می شوید؛ رنگ های زرد، قرمز و سبز یا طلایی. بیش از هزاران سال است که مردم چین از رنگ های درخشان استفاده می کنند. اندیشه سنتی چین بر اساس پنج عنصر آب، آتش، چوب، فلز و زمین استوار است که به ترتیب با رنگ های سیاه، قرمز، فیروزه ای، سپید و زرد مرتبط هستند. اگرچه امروزه در چین استفاده از رنگ قرمز بسیار متداول است اما بر اساس باور عموم، مردمان قدیم چندان توجهی به رنگ قرمز نداشته اند.

در کشور بزرگ چین از روزگاران گذشته ادیان متعددی وجود داشته است و همچنان برخی از این ادیان در میان مردم رواج دارد. سه آئین کنفسیوس، دائو و بودا به عنوان مهم ترین ادیان تاریخی چین به شمار می آیند که هم چنان بیشترین پیروان را در میان مردم چین دارند. ولی آئین های دیگری نیز از زمان های قدیم در چین رواج داشته است. مهم ترین ادیان چین عبارت اند از:
- آئین بودایی یا بودیسم ، این آئین از هند و آسیای مرکزی به چین راه یافت. آئین بودا را در چین «شی جیاومنی» می خوانند.
- آئین دائو (دائوئیسم) ،  بر گرفته از تعلیمات دو حکیم به نام «لائوتزو» و «چوانگتزو» است که به ترتیب در قرن های ششم و چهارم قبل از میلاد می زیستند. دوران گسترش این آئین را قرن دوم و قرن هفتم میلادی می دانند.
- آئین کنفسیوس ، این آئین همان تعلیمات کنفسیوس ، فیلسوف و حکیم معروف چین است ، آئین کنفسیوس در طی بیش از دو هزار سال بیشترین نفوذ را در جامعه ی چین داشته است. 
- اسلام ، قدیمی ترین تاریخی که برای راه یابی دین اسلام به جامعه ي چین ذکر ذکر میشود از سال 651 میلادی است ، که نماینده ای از سوی عثمان به دربار امپراطور تانگ فرستاده شد ، ولی گسترش اسلام در چین در دوره های بعد اتفاق افتاد و به ویژه در دوران حاکمیت مغولان (سلسله ي یون) دین اسلام در چین گسترش بیشتری یافت. علاوه بر ادیان ذکر شده.

ادیان دیگری نیز با پیروانی به مراتب کمتر در چین رواج داشته است که مهم ترین آن ها عبارت اند از مسیحیت، آئین زردشتی، مانویت و یهودیت .

خرافات در چین

در زمان انقلاب فرهنگی چین در دهه هفتاد میلادی، خرافات تحت عنوان میراث بورژوازی به شدت محکوم و در جامعه به تدریج کمرنگ شد. اما مدتی بعد دوباره بین مردم رواج پیدا کرد. به طوری که در حال حاضر تقریبا در تمام خانه ها و مغازه ها محراب کوچکی وجود دارد که در داخل آن چینی ها، هدایای کوچکی را به اعضای فوت شده خانواده خود تقدیم می کنند مثلا یک کاسه برنــج، یک عدد سیب یا آب نباتی که پدربزرگ در گذشته خیلی دوست داشته است. اما احتیاجات اهالی دنیای دیگر، فقط محدود به خوراکی نمی شود. جاروبرقی، یخچال، ساعت مچی و انواع و اقسام وسیله هایی که به طور روزمره استفاده می شوند، نیز استقبال می شود، همین طور پول تو جیبی. بنا بر اعتقاد چینی ها، مردگان کاملا وابسته به کمک افراد این دنیا هستند. این وظیفه طبق آداب و رسوم چینی ها، بر عهده یک وارث مرد در خانواده است.اما از شانس بد، اگر در خانواده وارث مرد وجود نداشته باشد، روح فرد فوت شده باید گرسنگی بکشد.

آداب ازدواج در چین

مراسم ازدواج در چین قدیم به شش مرحله تقسیم می‌شد. به عبارت دیگر، داماد به عروس هدایای نامزدی می‌داد. سپس پیشنهاد ازدواج می‌کرد و اسم و روز تولد عروس را می‌پرسید. بعد از آن، یک روز خجسته را انتخاب و مراسم ساده برگزار می‌گردید و دو طرف نامزد می‌شدند. در مرحله بعد داماد وسایل مورد استفاده در زندگی را به عروس می‌داد. سپس یک تاریخ خجسته تعیین می‌کردند و آخرین مرحله برگزاری مراسم ازدواج انجام می‌شد.
مراسم ازدواج با برخی آداب و رسوم همراه است. برای نمونه، عروس هنگامی‌ که خانواده خود را ترک می‌گوید، باید گریه کند تا نشان دهد نمی‌خواهد خانواده اش را ترک کند. در مراسم ازدواج داماد و عروس به پدران و مادران و اعضای خانواده تعظیم می‌کنند. مراسم جالب تر این است که پس از برگزاری مراسم عروسی در شب مهمانان با هیاهو و شادی کنان با عروس و داماد شوخی می‌کنند.

در روز جشن عروسی داماد در منزل عروس با او ملاقات می کرد. پیش از ورود داماد به منزل عروس، یکی از زنان محترم و میانسال فامیل موی عروس را با نوارهای رنگی می آراست. عروس لباس قرمز بر تن می کرد چرا که چینیان بر این باور بودند که رنگ قرمز شادی می پراکند. عروس با مشایعت برادر بزرگتر خود به درون کالسکه عروسی هدایت می شد . با ورود کالسکه عروس به محل عروسی، با موسیقی سنتی و آتش بازی از آنان استقبال می شد. عروس و داماد بر روی فرش قرمز به محل تعبیه شده برای آنان قدم می گذاشتند و سه مرتبه برای احترام به آسمان، والدین و همسر تعظیم می کردند. پس از جایگیری عروس و داماد در محل مخصوص، از میهمانان پذیرائی می شد.
سنت ازدواج از زمانهای کهن تا زمان حال تغییرات بسیاری داشته است و به مرور زمان ساده تر شده است. برخی از تشریفات باستانی آن حذف شده و مراسم به صورت امروزی تری درآینده است. با این حال، اصول این آداب همچنان باقی است.