آشنایی با فضای داخلی مقبره مولانا قونیه :

برای اینکه افراد بتوانند وارد صحن آرامگاه مولانا شوند چند دروازه تعبیه شده که هر کدام از این دروازه ها به یکی از بخش های مهم موزه نزدیک هستند. اصلی ترین دروازه موزه مولانا را با اسم دیویسان (Devisan) معرفی می کنند. چنانچه می خواهید از این در وارد آرامگاه شوید مستقیما در حیاط مرمرین موزه وارد خواهید شد. ورودی بعدی که توجه گردشگران را به خود جلب کرده دروازه توربی (Türbe) شهرت دارد. درهای این دروازه با حاکی ها و نگارهایی زیبا تزیین شده اند، نگاره هایی که از دوره سلجوقیان برای مردمان این دوره به میراث گداشته شده اند. البته توصیه می شود که از تمامی این دروازه ها دیدن شود.

پس از اینکه از دروازه های آرامگاه عبور کردید، به صحن و حیاط بزرگ، مرمرین و سنگ فرش شده موزه یا همان آرامگاه مولانا خواهید رسید. حالا ساختمانی بسیار قدیمی در برابر شما قرار دارد؛ این ساختمان بنایی است که در زمان حکومت سلطان سلیمان سلجوقی بنا شد. این ساختمان مثل سایر بناهای قدیمی ترکیه سبکی اسلامی و عثمانی دارد.

 ضلع راست ساختمان به مطبخ یا آشپزخانه دراویش تعلق دارد. در این بخش مردان و مریدان مولانا خدماتی مختلفی را انجام می دهند تا راه رسیدن به سیر و سلوک عارفانه را طی کنند. کسانی با عنوان های لباس شوی، میدانچی، قهوه کوب، شربت چی، پادو، جاروکش و مامور خواب در این بخش تردد داشتند و هم اکنون نیز کارکنان مجموعه در آن رفت و آمد دارند و مشغول به انجام امور خود هستند.

رقص سماع نیز در این مکان آموزش داده می شود و به علاقه مندان یاد می دهند که چگونه آداب و رسوم این رفص را انجام دهند.

در ضلع  چپ ساختمان هم۱۷ اتاقک یا سلول تزکیه نفس پیروان جای دارد؛ حوضچه ای در مرکز محوطه جای دارد که از آن به عنوان چشمه شستشو یا تزکیه یاد می شود. این حوصچه نیز با نظارت خود سلطان سلیم ساخته شد.

برای اینکه وارد خود مقبره شوید چند در دیگر در مقابل شما قرلر دارد؛ یکی از این درها رنگ نقره ای دارد و رو به یکی از اتاق های مهم بنا باز می شود. بر سر در این در حک شده پسر محمد سوم سال ۱۵۹۹ میلادی. هنگامی که در باز شود، آرامگاه ۶ مرید اعظم مولانا را خواهید دید که در ۳ ردیف دفن شده اند و بعد از آن ها آرامگاه خانوادگی مولانا را می بینید که در سکویی مرتفع تر از بقیه  گورها جای گرفته اند و جسد مولانا و پدرش در آن جای دارد. بر روی این دو گور دو گنبد بسیار وسیع ساخته شده که به راحتی می توان دید. سال ها بعد همسر و بچه های مولانا (از جمله معروف ترینشان، سلطان ولد) هم در همین بخش و در کنار خانواده و اجدادشان دفن شدند که گور آن ها را هم می توانید در همین بخش مشاهده کنید.

چیزی که در این اتاق نطر هرکسی را به خود جلب می کند پارچه ای با ارزش و نقره کوب است که روی قبر مولانا جای گرفته. روی این پارچه خطوطی از قرآن را با طلا حک کرده اند و با گلدوزی های زیبا مزین شده است. این پارچه بسیار زیبا را سلطان عبدالحمید دوم یکی از خلفای عثمانی در سال ۱۸۹۴ به آرامگاه مولانا اهدا کرده است.

در ضمن فرشی بسیار دیدنی و زیبا هم  در این بخش با بافتی از ابریشم قرار دارد. برای بافت این فرش از چهار میلیون گره استفاده شده است. در کنار این اشیای نفیس تابوتی بسیار قدیمی وجود دارد که جنسش از چوب است و عمرش به قرن دوازدهم میلادی برمی گردد و حالا بر روی قبر پدرش جای دارد. این تابوت در سال ۱۵۷۹ میلادی بدست الیاس یکی از منبت کاران مشهور آن زمان ساخته شد.

در ادامه با بخش های جزیی ار این مجموعه آشنا خواهید شد.