معماری مجسمه آزادی نیویورک:

(قسمت 1)

معماران مجسمه آزادی:

فردریک آگوست بارتولدی مجسمه ساز فرانسوی کسی بود که تندیس باشکوه آزادی را ساخت. فردریک به شدت به آزادی و مباحث نوین روشنفکرانه معتقد بود و از عقاید خود نیز تمام قد دفاع می کرد. او شهرت و نام پر آوازه اش را مدیون دستان هنرمند و ذهن خلاقش است. فردریک برای ساختن مجسمه آزادی از الکساندر گوستاو ایفل، معمار فرانسوی کمک گرفت. ایفل را حتما میشناسید، سازنده برج ایفل؛ ولی باید بدانید که تندیس آزادی قبل از ایفل ساخته شد و در آن دوره الکساندر هنوز شهرت چندانی نداشت. در حقیقت پروژه ساخت مجسمه آزادی و سختی های اینکار سبب شد که او موفق شود سازه ای فوق العاده به نام برج ایفل را به صورت امروزی که می بینید بسازد. 

بنابراین خلاقیت و هنر این دو هنرمند و مجسمه ساز ماهر بود که تندیس آزادی را خلق کرد.

ادوارد رنه د لابوله:

نخستین بار ادوارد رنه د لابوله حقوقدان فرانسوی در سال 1865 طرح ساخت مجسمه آزادی را ارائه داد و بعد از مدتی رایزنی درمورد اینکه ساخت و ساز این مجسمه چگونه انجام بگیرد و با بررسی طرح های مهندسان متفاوت، بالاخره کار ساختن مجسمه به فردریک داده شد. سران مملکت اعتقاد داشتند که این یادبود می تواند پیوند محکمی بین آمریکا و فرانسه بوجود آورد و همین علتی شد تا ساخت آن حتمی شود. می گویند ایده ساخت مجسمه ای به صورت و عظمت در دوره حکومت ناپلئون هم مطرح شده؛ ولی با مخالفت بسیار مواجه شد و هرگز نتوانستند آن را عملی کنند.

وقتی که فردریک کار طراحی و ساخت مجسمه را شروع کرد، ایده های زیادی نیز به او داده شد؛ مثلا مصری ها توصیه می کردند یک فانوس در دست تندیس باشد که این ایده هیچوقت عملی نشد. محققان می گویند فردریک برای ساخت این مجسمه از غول رودس یونان الهام گرفته.

بالاخره با کاردانی الکساندر و تبهر ایفل مجسمه ای عظیم و زیبا خلق شد که تا سال ها مورد توجه همگان بوده و هست. قبلا هم اشاره کردیم تمام بخش های تندیس در فرانسه ساخته شد و از آنجا به آمریکا ارسال شد. البته پیش از ارسال یکبار قطعات را بر روی هم سوار کردند تا از تناسب آن ها با یکدیگر مطمئن شوند. وقتی که کار ساخت بخش های متفاوت تندیس آزادی در فرانسه به پایان می رسید در نمایشگاه های متفاوت به نمایش گذاشته می شدند تا تمام مردم از آن ها دیدن کنند. به عنوان مثال در 1878 سر مجسمه را در نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشتند تا تمام اهالی و گردشگران بتوانند آن را ببینند، این بازدید مجانی نبود چرا که دولت به این وسیله سعی داشت بودجه مورد نیاز برای ساخت سایر بخش های مجسمه را تامین کند. در این سال تعدادی مجسمه کوچک نیز از تندیس آزادی ساخته شد. این مجسمه ها به فروش می رسیدند تا بخشی از بودجه ادامه پروژه را تامین کنند.

چالش بعدی که مهندسان در مورد این سازه با آن دست و پنجه نرم می کردند مسئله جنس تندیس بود، برخی می گفتند تندیس باید برنجی باشد؛ ولی ایفل اعتقاد داشت که مس گزینه مناسبی خواهد بود و بالاخره موفق شد با پافشاری های بسیار مجسمه را از همین جنس بسازد...