مرمت مجسمه آزادی نیویورک:

اگر مسافر آمریکا و شهر نیویورک باشید حتما در آغاز ورود به این شهر آسمان خراش ها و سازه های غول پیکر آن توجهتان را به خودشان جلب خواهند کرد. اما این شهر جز برج و خیابان های شلوغ جاذبه های منحصربفرد دیگری نیز دارد که نماد آمریکا محسوب می شوند و خیلی از مردم دنیا تنها با شنیدن نام این المان ها آمریکا و نیویورک را به یاد می آورند و می شناسند. یکی از این نمادها مجسمه آزادی نیویورک است که در ادامه بیشتر از آن خواهید دانست...

مرمت مجسمه آزادی:

 مجسمه غول پیکر آزادی بارها در سال های مختلف مورد ترمیم و مرمت قرار گرفته و مهم ترین این بازسازی ها مابین سال های 1982–2000 صورت گرفته. متخصصان در سال 1982 معتقد بودند که مجسمه آزادی به یک بازسازی کامل احتیاج دارد و به این ترتیب مطالعات و بررسی های خود را در این زمینه آغاز کردند و متوجه شدند که دست راست مجسمه آزادی شرایط خوبی ندارد و در صورت وزش یک باد سنگین و شدید امکان شکسته شدنش قویست. در ضمن نیاز بود که مقداری جای سر مجسمه را هم تغییر بدهند چون از محل واقعی خود مقداری منحرف شده بود. برای رفع این مشکلات برخی از میله های فلزی را با چدن تعویض نمودند.

در 1982 رییس جمهور رونالد ریگان اعلام کرد که مرمت مجسمه به بودجه نیاز دارد و موفق شد در نهایت از کمیته مربوطه 350 میلیون دلار بودجه دریافت کند. این کار ریگان را بیش از پیش محبوب کرد. البته برخی ارگان های دیگر هم به تامین بودجه بازسازی مجسمه کمک زیادی کردند.

این مجسمه دیدنش از سال 1984 ممنوع شد تا بازسازی اش تکمیل شود در این مرحله کارگران داربست های دایمی و بسیار بزرگی را روی این تندیس نصب نمودند. آن ها تندیس آزادی را با دو لایه زغال سنگ پوشش دادند تا از زنگ زدگی در امان بماند. تمام کارگران در این مرمت لباس های محافظ خاصی به تن می کردند چون کار با زغال سنگ ضررهای بسیاری برای بدن دارد. مشعل قدیمی که تقریبا تخریب شده بود را عوض کردند و مشغلی تازه بجای آن نصب کردند؛ در این مرحله سازمان پارک ها خواستار بودند که مشعل تعمیر شود؛ ولی برخلاف خواسته آن ها مشعل در سال 1986 تعویض شد.

این مشعل یک لایه طلا داشت تا روزهای آفتابی درخشان به نظر برسد و در روز نیز نور لامپ ها را بیشتر نشان دهد.

 تقریبا تمام آرماتورهایی که گوستاو ایفل در کارش استفاده کرده بود عوض شدند و میله های فولادی ضد زنگ جایگزین آن ها شدند. در ضمن لامپ های مجسمه نیز با لامپ متال هالید (1( عوض شدند. لامپ ها را روی پایه های مجسمه نصب کردند تا نور خود جزییات تندیس را نشان دهند. اینبار یک آسانسور اضطراری هم به مجسمه آزادی اضافه شد که تا شانه های تندیس امتداد داشت. این مرمت در سال 1986 تمام شد و در 4 ژوئیه مجسمه برای یکبار دیگر بازگشایی شد تا مردم از آن دیدن کنند.

ریگان در زمان بازگشایی دوباره مجسمه آزادی چنین گفت:

 ما نگهبانان شعله آزادی هستیم، ما آن را نگه می داریم تا جهان را پر نور ببینیم.

 پاورقی:

متال هالید لامپی که در آن ها علاوه بر جیوه، کمی هم نمک‌های هالوژنی وجود دارد.