بخش های مختلف دروازه هند:

(قسمت 1)

دروازه هند جز طاق قوسی مرتفع و زیبایش قسمت های دیگری نیز دارد که خوب است در مورد آن ها نیز کمی توضیح دهیم، چرا که هر بخش از این دروازه و اجزای اطرافش با قصد و هدفی خاص ساخته شده اند.

فضای سبز اطراف دروازه هند:

دور این دروازه پارک بزرگ و چمن کاری های شده است که امروزه به محل عالی برای قدم زدن و پیک نیک های چند ساعته تبدیل شده و خیلی از اهالی دهلی را در ساعات پایانی روز که هوا خنک تر می شود به سوی خود می کشد. بخصوص که شب ها این پارک و دروازه با نورپردازی ها جلوه خاصی پیدا می کنند و جذاب تر می شوند. به شما هم پیشنهاد می کنیم که غروب هنگام برای دیدن دروازه و گردش در پارک به سمت آن بروید تا در این ساعات مردم شهر را هم ببینید که در کنار هم جمع می شوند، با هم صحبت می کنند و از خوردن خوراکی های خیابانی لذت می برند، بویژه روزهای تابستانی که بساط بستنی فروش ها هم پهن می شود.

یادبود عمار جوان جوتی:

عمار جوان به معنای جنگجوی جاودان است. یادواره ای نزدیک دروازه هند ساخته شده که تحت عنوان عمار جوان جوتی، این یادواره از مرمر سیاه ساخته شده. در این سازه تفنگی به تصویر کشیده شده که روی آن کلاه خود سربازی قرار دارد. یادبود عمار جوان جوتی در 26 ژانویه 1972 میلای توسط ایندیرا گاندی، نخست وزیر و رهبر هند پرده برداری شد.

این یادبود با شعله های جاودانه اش شب ها نظر هرکسی را به خود جلب می کند؛ اطراف یادواره عمار جوان جوتی مشعل هایی روشن هستند که هیچوقت خاموشی ندارند، برای زنده نگهداشتن یا و خاطره سربازان گمنام یا مفقود الاثر هندی.

در تاریخ 27 سپتامبر سال 1947 میلادی، سواره نظام هند موفق شد هند را در مقابل مزدوران پاکستانی حفظ و حراست کنند. این پیروزی برای مردم کشمیر و دهلی بسیار مهم بود. خیلی از مردم هند این یادواره را نماد سواره نظام دلیر هند می دانند و هر سال روز این پیروزی را گرامی می دارند. هر سال در این روز اطراف یادبود عمار جوان جوتی را از گل های رنگارنگ و زیبا پر می کنند.

راز شعله جاودان عمار جوان جوتی:

برای اینکه این شعله هیچوقت خاموش نشوند مسئولین تدابیر زیادی اندیشیده اند ولی بالاخره تصمیم گرفتند از گاز مایع یا همان ال‌پی‌جی برای اینکار استفاده کنند. از کلاه لیزر به صورت خودکار به محفظه ای می تابید که در آن گاز بود و سبب روشن شدن آتش می شد ولی این روش کم کم قدیمی و پرزحمت شد. بنابراین از سال 2006 میلادی برای روشن نگهداشتن شعله جاودان در این سازه از گاز سی ان جی استفاده می کنند.

همیشه شهدای گمنام و مفقود الاثر خیلی زود از یادها می روند و ممکن است کسی از آن ها یاد نکند ولی ساختن این یادواره باعث شده که یاد و خاطره این شهدا همیشه در یاد و خاطره مردم هند زنده بماند.